Podglądania powstają jako najlepszy sposób wypełnienia wolnego czasu. Sprawdzę, czy pisanie o filmach może przynieść tyle samo radości, co oglądanie ich. W polityce, a więc w tym, co studiuję nie znajduję nic z filmowego charakteru. Oczywiście poza abstrakcyjnością i paskudnymi charakterami.

środa, 1 sierpnia 2012

Young Adult

    Pierwsze randkowania, wagary, popularność, dziewczęce intrygi, dramaty mniejsze i większe. Acha! Jesteśmy w liceum. Jedni chcą o nim jak najprędzej zapomnieć i nigdy więcej nie przywoływać w pamięci setek upokorzeń z zamierzchłych czasów. Dla odmiany są też tacy, dla których ten rozdział życia to świętość. Każde wspomnienie pielęgnują z uwielbieniem, jak gdyby wciąż wierząc, że to właśnie tam spełnili się w stu procentach. Wszystko zależy jak zwykle - od punktu siedzenia. A Mavis Gary, bohaterka Young Adult Jasona Reitmana, siedziała wtedy bardzo wysoko. W 2011 r. miał swoją światową premierę film, którego w polskich kinach nie gościliśmy. Wielka szkoda, bo jest rewelacyjny.

    Główna bohaterka filmu to Mavis Gary (Charlize Theron). Ma 37 lat. W swoim życiu osiągnęła niewiele, choć oczywiście nie w swoim mniemaniu. Przeprowadzkę do wielkiego miasta z prowincjonalnej miejscowości potraktowała jako niezbędną terapię. Pozostawiła za sobą rodzinę, dotychczasowe życie i wszystkie wspomnienia, marząc o wielkiej karierze w Minneapolis. No, może nie wszystkie. Mavis ukochała sobie czasy liceum, w których była najpopularniejszą dziewczyną w szkole. To tam poznała swoją pierwszą i najprawdziwszą miłość. A przynajmniej tak jej się zdawało do czasu, gdy pewnego dnia otworzyła skrzynkę pocztową. Czekało tam na nią zaskakujące zaproszenie. Ukochanemu Mavis właśnie urodził się słodki bobas i radosny Buddy (Patrick Wilson) prosił byłą dziewczynę na tradycyjne przyjęcie.

    Nieco oszołomiona Mavis pokrętnie odczytuje zamiary byłego narzeczonego. W przeciągu kilku minut, uznając, że zna ukochanego jak własną kieszeń, stwierdza, że jest głęboko nieszczęśliwy. Zaproszenie jest wołaniem o pomoc, a ona musi na nie odpowiedzieć. Dać mu jeszcze jedną szansę, oswobodzić go z rodzicielskich obowiązków, wyrwać z małej mieściny i zabrać do Minneapolis. Tego przecież oboje pragną - czasów świetności, jak za liceum. Pośpiesznie konstruując szalony plan odzyskania Buddy'ego, Mavis nie wiele myśląc pakuje swoje rzeczy i wyjeżdża do Minnesoty.

   Po przyjeździe swoje kroki niezwłocznie kieruje do baru. Dobrze wie, że  tam zawsze będą na nią czekać całe zastępy smukłych i wysokich przyjaciółek na półkach. Parę łyków mocno alkoholowych trunków w mgnieniu oka rozwiąże wszystkie jej problemy. Przyzwyczajona do picia w samotności bohaterka, niechętnie więc odpowiada na zagajenia mało atrakcyjnego natręta. Po paru chwilach jednak mu ulega i rozpoznaje w nim znajomego z dawnych lat. Od tego czasu będą nierozłączni, a przypadkowo spotkany Matt (Patton Oswallt) będzie towarzyszył Mavis w większości szalonych eskapad, których celem będzie odzyskanie byłego ukochanego.

    Fabuła filmu brzmi dosyć banalnie. Widzieliśmy gdzieś już to przecież. Niemalże co pół roku polskie stacje telewizyjne serwują nam Dziewczynę z Alabamy. Całkiem niezła komedia z uroczą Reese Whiterspoon nie ma jednak nic wspólnego z filmem Reitmana. Nie będzie ani słodko, ani prosto. Young Adult to gorzka historia kobiety, która się nie spełniła. Swoją bohaterkę reżyser przedstawia z dwóch różnych perspektyw. Jej własnej, w której widzimy Mavis zrezygnowaną, znerwicowaną i zagubioną w alkoholowym nałogu. Zgorzkniała kobieta wciąż jednak marzy o szczęściu, choć doskonale wie i święcie wierzy w to, że w czasach licealnych była u progu swojej świetności. A to już nie powróci. Inną wizję bohaterki przedstawiają mieszkańcy miejscowości, do której Mavis wraca. Rodzice, były narzeczony, zazdrosne koleżanki i pozostali zainteresowani widzą w niej królową życia. Jej postać utożsamiają z sukcesem i nie wierzą, aby miała jakiekolwiek problemy. Tak naprawdę o pannie Gary można by pisać jeszcze wiele, ponieważ jej portret genialnie namalowała Charlize Theron i w Young Adult daje znakomity popis swoich aktorskich umiejętności. Cała fabuła filmu jest nieprawdopodobnie wyrazista, prawdziwa i bogata w ponadczasowe przesłania. Film znakomity zarówno w wątki komediowe, jak i dramatyczne. Jeszcze na długo po obejrzeniu pozostaje w pamięci.

4 komentarze:

  1. Z wielką chęcią obejrzę, bo dosyć ciekawa i oryginalna jak na Charlize :) szkoda że u nas film przeszedł bez echa...

    OdpowiedzUsuń
  2. Jak nie przepadam za Theron, tak tu bardzo mi się podobała. Wypadła dużo fajniej niż jako Zła Królowa w Śnieżce i Łowcy. Świetnie oddała osobowość głównej bohaterki, tę gorycz, złamanie, zderzenie się z ponurą rzeczywistością wielkiego świata, bezsilność i złość, że ci, którzy siedzieli niżej wtedy, dziś nie siedzą wyżej, ale po prostu wygodniej. Ciekawy film, oglądało się super.

    OdpowiedzUsuń
  3. Ciekawe, po trailerach wydawało mi się, że ten film to straszna kicha. Może jednak nie miałam racji. Trzeba będzie sprawdzić :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Film jest bardzo gorzki i dość przygnębiający. Ale warto!

    OdpowiedzUsuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...